bedąc małym smykiem pamietam ze najbardziej zapadł mi w pamięci Jego spokojny ciepły, bardzo ciepły głos jego kazania wlasnie jego, chyba najbardziej lubiłem jak własnie On je wygłaszał dla jego glosu moze to banalne ale tak to po latach odczuwam, dzisiaj mam ok50 lat i niezbyt specjalnie chodzę do koscioła, moze już nie ma takich księzy jak ks.Lewandowski, a moze czasysą pod psem sam nie wiem.

od narodzin. Niebem, piekłem i diabłem. To nasza kultura wytworzyła strażaka z normalnej kolei losu. Każdy musi umrzeć. Czego tu się bać.

Nasze ziemskie bytowanie wyznaczają dwie daty: narodziny i śmierć. O ile tę pierwszą datę obchodzimy uroczyście, radośnie, pamiętając o kolejnych rocznicach, to na ogół o śmierci, jako o czymś, co jest nieuchronną i naturalną konsekwencją życia, nie chcemy rozmawiać. Jest ona przedstawiana w naszej współczesnej kulturze jako swoisty dopust Boży, fatum i wielka niesprawiedliwość dotykająca człowieka. Obraz śmierci psuje nam obraz świata: my, zdobywcy, często młodzi, butni, którzy mamy tyle planów przed sobą - i naraz śmierć? Z zasady jest to temat, którego unikamy. Unikamy również tematów o śmierci w rozmowach z dziećmi. Często je nawet oszukujemy, chcąc im oszczędzić przykrych przeżyć, stresów. Ludzie uciekają od śmierci, oddając umierającego bliskiego do szpitala. Twierdzą, że tam będzie mu najlepiej, że tam umrze spokojnie, i w ten sposób unikają kłopotu i doświadczeń, jakimi są umieranie i śmierć najbliższego człowieka. Dlaczego boimy się tego tematu, my, katolicy, którzy znamy religijny wymiar śmierci? Jesteśmy w okresie, kiedy odwiedzamy groby bliskich. To czas, który budzi refleksje, zmusza do zastanowienia się nad sensem ludzkiego życia, na które próbujemy spojrzeć z pewnego dystansu czasowego. Myślimy o śmierci bliskich, a także o swojej, w końcu każdy musi umrzeć. FrancWois Mauriac, noblista, powiedział, że umieramy samotni. Bo nawet wtedy, gdy ktoś jest blisko, człowiek odchodzi z tego świata sam. Za kotarą śmierci jest już sam na sam z Bogiem, sam wobec nowej rzeczywistości. Wiara chrześcijańska pozwala przezwyciężyć lęk przed śmiercią, ponieważ niesie pewność zmartwychwstania. Gdy ta wiara jest głęboka, rzeczywiście śmierć ma inny wymiar. Natomiast gdy jej nie ma, śmierć może być powodem do rozpaczy. Ludzie wierzący, świadomi swojej bliskiej śmierci, zwykle starają się bardziej zbliżyć do Boga, kończąc rozpoczęte dzieła, przyjmując sakramenty święte i żegnając się z bliskimi. Wielu w chwili śmierci jest już bardzo spokojnych, wielu uspokaja modlitwa. Kiedyś byłem świadkiem takiej sceny w szpitalu. Umierała kobieta, męczyła się. Zaczęliśmy odmawiać Różaniec. W tym momencie twarz kobiety radykalnie zmieniła się, stała się pogodna i wszyscy zauważyliśmy, że umierająca była spokojna, choć nie było już z nią kontaktu. Naukowcy twierdzą, że człowiek, który umiera, jeszcze długo słyszy. A więc również z tego powodu powinniśmy oddziaływać na niego uspokajająco, kierując jego ostatnie chwile na ziemi w stronę Boga, umożliwiając mu modlitwę, wyrażenie żalu za grzechy, umacniając nadzieją spotkania z Bogiem. Poza tym należy człowiekowi odchodzącemu okazać miłość i szacunek. Trzeba być przy nim - nawet jeżeli umiera w szpitalu. Prof. Andrzej Jurga opowiadał kiedyś, jak w warszawskim szpitalu umierała kobieta. W pokoju było jeszcze kilka osób oglądających właśnie popularny serial telewizyjny. Jedna z pacjentek poprosiła o wyłączenie telewizora, ale pozostałe nie zgodziły się. Urządzono głosowanie. Ostatecznie telewizor został lekko ściszony. Pomyślmy, jak potrafimy być obojętni wobec innych, nie umiemy - jakże często - uszanować nawet takiego momentu-sacrum, jak śmierć człowieka, który jest obok, z którym do niedawna można było rozmawiać. Tak właśnie wygląda nasza kultura, nie mówiąc już o głębi naszego życia wewnętrznego, refleksji, współczuciu. Wydaje się, że cywilizacja śmierci, z którą mamy do czynienia, niszcząca wartości duchowe, sprawia, że nie ma kultury śmierci, nie ma szacunku dla człowieka w każdej fazie jego życia. Rozmawianie w domu o śmierci - to także szacunek dla tego wszystkiego, co związane jest z sensem życia. (W ubiegłorocznym listopadowym numerze Mojego Pisma Tęcza był bardzo dobry tekst o przygotowaniu dzieci do spotkania ze zjawiskiem śmierci: ktoś z rodziny umiera i dziecku trzeba to wytłumaczyć). Pamięć o naszej śmiertelności jest uświadomieniem, że mamy ograniczony czas, by zrealizować nasze życie. O tym mówi Pan Jezus i daje przykład swego życia i śmierci, ale także zmartwychwstania, tak ważnego dla chrześcijanina. Śmierć jest wielką szkołą życia. Dla żyjących powinna być przypomnieniem, że trzeba tak żyć, żeby nasze życie było dobre, uczciwe, szlachetne i zasługiwało na drugie życie - życie wieczne.

"w obliczu majestatu śmierci", To zjawisko nie ma majestatu.

wypowiedzi niektorych ludzi o ksiezach pestrasza,ze ludzie nie sa ludzmi!!Ciszy mnie ze takie wazne Relacje video sa to mozna zobaczy pogrzeb z bardzo daleka Dziekuje.

Nie wiem kto produkuje tylu półgłówków, że nawet w temacie zasług tego wielkiego człowieka i w obliczu majestatu śmierci piszą głupie komentarze.

człowiek bez wiary jest szczęśliwy

Telewizja powinna sie wstydzic za brak relacji z pogrzebu!! jestem totalnie zawiedziony tyle kasy sie im płaci i nic nie zrobią aby chorzy ludzie nie mogli zobaczy swojego Proboszcza w ostatniej chwili...........

nie prawda w kościołach w chojnicach księża wiedzą po zostali powołani

Ostatni Ksiądz w powiecie chojnickim, który wiedział po co został powołany. Niestety za 20 lat w dzisiejszej Bazylice mniejszej bedzie muzeum chrześcijaństwa a Palikot będzie rządził,bo polski Kosciół jest niereformowalny i do seminarium idą faceci dla kasy a nie z powołania

Dziekuję portalowi za relację, byłam w pracy i nie mogłam być na pogrzebie, teraz sobie wszystko zobaczyłam, dziękuję.

W ZŁOTOWIE RÓWNIEŻ MAJĄ TAKĄ TELEWIZJE PROSZĘ WZIĄŚĆ PRZYKŁAD OD NICH JAK TRANSMITUJĄ I NADAWAJĄ RÓŻNE UROCZYSTOŚCI I NIE TYLKO KILKA RAZY W TYGODNIU A U NAS NIC , A TAK CZEKALIŚMY NA TĄ WAŻNĄ UROCZYSTOŚĆ I BYŁAM PEWNA ŻE KS, LEWANDOWSKIEMU TO SIĘ NALEŻY NO CÓŻ BARDZO SIĘ ZAWIODŁAM

szkoda że nikt nie pochwalił portalu chojnice.com

Panie Granowski , to szczyt by nie było transmisji z uroczystości pogrzebowych , oj widać ze Panu ta kasa zaćmiła pole widzenia. Poczytaj Pan co wypisują o Twojej firmie i pracownikach na forach; wystarczy kliknąć , oświecenia życzę .