Nie było mnie kilka dni w Chojnicach, więc nie mogłam śledzić wszystkich wypowiedzi tu zawartych. Ze zrozumiałych powodów pragnę odnieść się wyłącznie do wypowiedzi "anonima", który zarzucił mi kłamstwo ! Tak naprawdę nie wiem czego miałoby ono dotyczyć ?! Dlatego powtórzę raz jeszcze: żałuję, że przepracowałam tak wiele lat w jednym zakładzie pracy ! (nieważne, że akurat w chojnickim szpitalu). Po prostu dziś już wiem, że chcąc się rozwijać zawodowo należy zmieniać zakłady pracy - oczywiście nie ... "jak rękawiczki" ! Każda zmiana przynosi bowiem nowe doświadczenia, a praca w jednym zakładzie gwarantuje najczęściej jedynie ... rutynę ! Ta natomiast jest wrogiem rozwoju ! Mój szpital (chojnicki) nie miał możliwości lub nie widział potrzeby wspomagania w tym zakresie takich pracowników jak ja. Ale to akurat nie tylko jego wina, bo nawet Ministerstwo Zdrowia do dziś nie potrafi uporać się z zarejestrowaniem zawodu dietetyka jako zawodu medycznego (w większości krajów UE już od dawna stanowi to fakt). I żeby było zabawniej - obecnie każdy Uniwersytet Medyczny kształci ... dietetyków ! Mało tego: na studiach podyplomowych z dietetyki i żywienia klinicznego spotkałam się ze sporą liczbą lekarzy. Jednym słowem powolutku środowisko medyczne zaczyna doceniać rolę żywienia w leczeniu i profilaktyce chorób dietozależnych. Jak już wspomniałam w poprzedniej wypowiedzi - nie miałam większego wsparcia w swoim rozwoju zawodowym ze strony obecnego "nowego" szpitala. Całość opłat za: szkolenia i konferencje naukowo-szkoleniowe, studia podyplomowe (tu uczciwie przyznam: skorzystałam z kilku dni urlopu szkoleniowego)i zakup profesjonalnej literatury (nie jest ona tania)- zrealizowałam sama. Podejrzewam zresztą, że ci pracownicy naszego szpitala, którzy starają się podnieść swoje kwalifikacje również ponoszą tego niemal całkowite koszty - bez większego wsparcia ze strony zakładu. Dwa dni temu wróciłam z Poznania, gdzie w dwóch dużych szpitalach prowadziłam szkolenie w zakresie żywienia w cukrzycy. Niby nic, prawda ? A jednak dowiedziałam się, że mimo dużej "aktywności" firm produkujących insulinę, leki przeciwcukrzycowe doustne i sprzęt służący samokontroli poziomu glukozy - wiedza praktyczna dotycząca diety cukrzycowej (tak samo ważna jak farmakologia) jest mało znana personelowi medycznemu opiekującemu się diabetykami. Nawet lekarze diabetolodzy nie znają uwarunkowań tzw. technologicznych, które pozwalają zrozumieć mechanizm oddziaływania poszczególnych produktów spożywczych na glikemię. Ale, czy naprawdę muszą te uwarunkowania znać ? Nie, bo wystarczy, że zaufają ... dobrze wykwalifikowanym dietetykom. A więc niech każdy robi to, do czego został przygotowany ! I już na koniec: ja nigdy nie czułam się w chojnickim szpitalu "mobbingowana", choć może dlatego, że nigdy ... nie pozwoliłam na to ! A Panią Nieżorawską uważam za niezwykle profesjonalną ... księgową !

pani dyrektor Nieżorawska to dyktator a nie dyrektor. na wszystkich tylko wrzeszczy i na wszystkim zna się najlepiej.

kurcze ale obłuda

tego się już nie da czytać!!!. Niech Ci mądrale co krytykują przyjdą pracować - wtedy zobaczymy jakie ma wyniki szpital. Te kobiet od rana do wieczora zasuwają, a teraz dostają podziękowanie. Jeżeli macie problem i krytykujecie to proszę zmienić pracę na inną. Ja się cieszę, że mamy taki piękny szpital i do wszystkich kieruję szczególne podziękowania od sprzątaczek do lekarzy. Dziękuję

nawet wszędobylski aktywista też był - pięknie

Traktujcie ludzi tak, jakbyście sami chcieli byc traktowani

Jak pięknie uśmiechnięte na zdjęciach wyszły panie Wodzikowska i Nieżorawska. Niestety tylko na zdjęciach, bo w rzeczywistości jest inaczej. Ja (i wiele innych osób) jako pracownik szpitala jestem oburzony ich postawą, ponieważ szpital wyszedł z długów dzięki pensjom pracowników. Zwykły pracownik rypie jak wół za pieniądze niewarte komentarza. A to co wyprawiają te "panie" to można określić jednym słowem- MOBBING. Stosują takie metody wobec pracowników, że nadaje się to tylko pod wspomniane słowo- jeszcze raz powtórzę- MOBBING. A tak swoją drogą ciekawe, czy ktoś z elity szpitalnej wspomniał o prywatyzacji szpitala, która dzięki systematycznemu zadłużaniu się szpitala (głównie przez wykonywanie wszelakich ponadlimitowych usług medycznych) może nastąpić już w niedługim okresie czasu.

tak masz rację To nadczłowiek 140 kg

na ludzi i podludzi też dzieli ten największy na scenie

Ty masz rypać, żeby na pensję dla kadry wystarczylo, a jak sie nie podoba to fora ze dwora.

Była radość, ale i niepokój. Przez pierwsze lata mieliśmy najniższe wskaźniki w województwie - wspominała Maria Nieżorawska, finansowy dyrektor szpitala. - A to wszystko z powodu zbyt niskiego kontraktu z NFZ. Przełomowy był rok 2008 - wówczas nastąpiła spłata długu i szpital wyszedł na prostą. HaHa a nie lepiej powiedzieć że to zasługa personelu ? zamiast podwyżek płac pieniądze szły na oddłużanie szpitala , taka jest prawda .A pani Nieżorawska ma swych pracowników jako podludzi im się nic nie należy tylko opieprz i praca za jałmużnę .

To chyba jasne ze nie docenia sie ludzi obcykanych, zawsze preferuje sie tych co najlepiej wszystko wiedza, a nic nie robią, jedna akademia co 10 lat sprawy nie zalatwi

Było mi bardzo miło spotkać się z koleżankami i kolegami z pracy - zwłaszcza tymi sprzed lat. Historia mojej pracy zawodowej związana jest wyłącznie ze służbą zdrowia. Chojnicki szpital - ten dawny i ten dzisiejszy - to były moje jedyne zakłady pracy, w których przepracowałam niemalże 40 lat! Dziś wiem, że tak długoletnia praca w tych zakładach, to był mój ... błąd ! Zawód dietetyka nigdy bowiem nie był doceniany w szpitalach. A tak naprawdę profesjonalny dietetyk ma większą wiedzę o żywieniu człowieka niż lekarz kończący podyplomowe studia z dietetyki (nie ubliżając lekarzom oraz ich wiedzy). Dopiero teraz - kiedy jestem emerytką i ... wolontariuszką - mam możliwość uczestniczenia w wielu konferencjach naukowo-szkoleniowych, poświęconych dietoterapii i zdrowemu żywieniu. Dlatego wszystkim swoim koleżankom dietetyczkom życzę możliwości rozwoju w swoim zakładzie pracy. Ja niestety tej możliwości nie miałam !