Więcej prawdy o organizatorach dzisiejszej mszy...
W Warszawie abp Aleksander Kakowski odprawia dziękczynne nabożeństwo za zwycięstwo rosyjskiego oręża, a 23 października 1914 roku posyła carowi depeszę: „Do Jego Cesarskiej Mości od Najjaśniejszego Pana z ocalonej przy pomocy Bożej i z woli Waszej Cesarskiej Mości od najścia wroga Warszawy. Odprawiwszy uroczyste nabożeństwo dziękczynne, ośmielam się złożyć u stóp Waszej Cesarskiej Mości, w imieniu swoim i swojej owczarni, uczucia najgłębszej wdzięczności i wiernopoddańczego oddania. Rzymskokatolicki Arcybiskup warszawski Aleksander Kakowski.” 9 stycznia 1915 r. biskup Sapieha bierze udział w deputacji pod przewodnictwem marszałka kraju, Stanisława Niezabitowskiego, która w Schonbrunn składa cesarzowi Franciszkowi Józefowi deklarację: „Nasza wdzięczność dla W. Ces. Mości przetrwa więc wieki i nigdy nie ustanie. Tej wdzięczności też odpowiada nasza nieograniczona wierność. Racz więc, W. Ces. Mość, zezwolić, abyśmy w czasie ciężkich walk i trudów powtórzyli często składane ślubowanie i połączyli z niem nasze najgorętsze życzenia szczęśliwego zakończenia tych walk przez ostateczne zwycięstwo naszej o sprawiedliwą sprawę walczącej armii. Z temi życzeniami i nadziejami wznawiamy u stóp najwyższego tronu nasze starodawne ślubowanie: przy Tobie, Najjaśniejszy Panie, stoimy i zawsze stać chcemy!” W Poznaniu, w sierpniu 1914 roku, abp Edward Likowski ogłasza list pasterski nawołujący do wierności wobec cesarza Wilhelma i apeluje w nim do wiernych: „Mężowie, bracia! Synowie Wasi wezwani pod broń walczyć będą przeciwko sprzymierzonym wrogom cesarstwa niemieckiego i austriackiego, a w szczególności przeciw Rosji. W tej walce niejeden z nich złoży swe życie w ofierze. Niech Wam to jednak będzie pocieszeniem, że jakkolwiek Wam przyjdzie ponieść większe czy mniejsze ofiary, złożycie je za sprawiedliwą sprawę. (...) Wiem, że nigdy nie wymarło w nim (społeczeństwie - przyp. B.M.) poczucie obowiązku posłuszeństwa wobec władzy z woli Bożej nad nim postanowionej.” (8) Wiernopoddańczą przysięgę złożył Wilhelmowi (kontynuując linię postępowania zmarłego abpa Likowskiego), 12 września 1915 roku, abp Edmund Dalbor.